ประวัติความเป็นมา “ลาวครั่ง” เป็นชนกลุ่มน้อยในกลุ่มสัญชาติลาวมีอีกชื่อหนึ่งว่า ไทครั่ง ซึ่งระบบภาษาที่ใช้คือ ภาษาลาว ซึ่งจะมีความแตกต่างจากภาษาลาว/อีสานแบบดั้งเดิม การดำรงชีวิตในปัจจุบันได้กระจายตัวไปทางอีสานและภาคกลางของประเทศไทย
เช่น พิจิตร สุพรรณบุรี อุทัยธานี ชัยนาท พิษณุโลกกำแพงเพชร นครปฐม และนครสวรรค์
ชาวลาวครั่งที่กระจัดกระจายอยู่ในประเทศไทยได้มีการถ่ายทอดสืบสานภูมิปัญญาทางด้านการทำผ้าทอหรือที่เรียกว่า การทอผ้าด้วยกรรมวิธีเฉพาะกลุ่มสืบสานกันมายาวนาน
ในจังหวัดนครสวรรค์ มีบางเรื่องราวที่คนในเมืองอย่างเราไม่เคยรู้มาก่อน จนมาในวันนี้เราได้รับทราบเรื่องราวน่ารู้เกี่ยวกับวัฒนธรรมความเป็นอยู่ของชุมชนหนึ่งในตำบลบ้านหัวถนน ซึ่งเรียกกันว่า “ชุมชนลาวครั่ง บ้านหัวถนนกลาง”วันนี้เรามีโอกาสเดินทางออกจากตัวเมืองนครสวรรค์มาที่อำเภอท่าตะโก ซึ่งในท่าตะกมีแหล่งท่องเที่ยวหลากหลายแต่ในวันนี้เราจะตรงไปที่ “ชุมชนลาวครั่ง บ้านหัวถนนกลาง”ซึ่งตั้งอยู่ที่ หมู่ ๖ ตำบลหัวถนน เพื่อเรียนรู้วัฒนธรรมความเป็นอยู่วิถีชีวิตของคนในชุมชนลาวครั่ง
วัดหัวถนนกลาง ตั้งวัดเมื่อ พ.ศ. ๒๔๗๒ มีนามตามชื่อหมู่บ้าน ได้รับพระราชทาน วิสุงคามสีมาเมื่อวันที่ ๒๕ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๔๑ เขตวิสุงคามสีมา กว้าง 7 เมตร ยาว ๑๒ เมตร
สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย ที่ดินที่ตั้งวัดมีเนื้อที่ ๓๗ ไร่ ๒ งาน ๒๔ ตารางวา โฉนดที่ดิน เลขที่ ๓๒๘๒๑ อาคารเสนาสนะ ประกอบด้วย อุโบสถ กว้าง ๗ เมตร ยาว ๑๒ เมตร เป็นอาคารคอนกรีตเสริมเหล็ก ศาลาการเปรียญ กว้าง ๑๒ เมตร ยาว ๒๗ เมตร เป็นอาคารคอนกรีตเสริมเหล็ก ทรงไทย หอสวดมนต์ กว้าง 6 เมตร ยาว ๑๔ เมตร สร้างเมื่อ พ.ศ. ๒๕๔๗ เป็นอาคารคอนกรีตเสริมเหล็ก กุฏิสงฆ์ จํานวน ๔ หลัง เป็นอาคารไม้ วิหาร กว้าง ๓ เมตร ยาว ๗ เมตร ศาลาบําเพ็ญกุศล จํานวน ๑ หลัง เป็นอาคารคอนกรีตเสริมเหล็ก นอกจากนี้มี ฌาปนสถาน ๑ หลัง หอระฆัง ๑ หลัง หอกลอง ๑ หลัง โรงครัว ๑ หลัง เรือนเก็บพัสดุ ๑ หลัง
cr.http://templensnonep.nsru.ac.th/temple/269
เราใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสิทธิภาพ และประสบการณ์ที่ดีในการใช้เว็บไซต์ของคุณ คุณสามารถศึกษารายละเอียดได้ที่ นโยบายความเป็นส่วนตัว และสามารถจัดการความเป็นส่วนตัวเองได้ของคุณได้เองโดยคลิกที่ ตั้งค่า
