พื้นที่บ้านเขวาสินรินทร์ปรากฏร่องรอย การเข้ามาตั้งถิ่นฐานของผู้คนตั้งแต่สมัอารยธรรมโบราณ ต่อมามีพัฒนาการจนมาตั้งสถานะเป็นตำบลในราว พ.ศ. 2440 มีกลุ่มชาวบ้านอพยพย้ายถิ่นฐานเข้ามาจากประเทศกัมพูชาเพื่อหาที่ทำกิน และได้นำวัฒนธรรมเข้ามาเผยแพร่ในชุมชนบ้านเขวาสินรินทร์ด้วย

                         ชาวบ้านในชุมชนเขวาสินรินทร์มีอาชีพหลักคือทำการเกษตร แต่ด้ว

สภาพอากาศที่ไม่เอื้ออำนวย ทำให้ในบางปีชาวบ้านไม่สามารถเก็บผลผลิตได้ จึงได้นำภูมิปัญญาด้านการทอผ้าไหมซึ่งเป็นภูมิปัญญาดั้งเดิมกลับมาทำเป็นอาชีพเสริมขอคนในหมู่บ้าน ช่วยสร้างรายได้ควบคู่ไปกับการเกษตรด้วยเอกลักษณ์ของลวดลายและการทอผ้าไหมในชุมชนเขวาสินรินทร์ที่จากเดิมทอเพื่อใช้ภายในครัวเรือน แต่เมื่อมีคนภายนอกเข้ามาเยี่ยมชมงานจึงเกิดการแลกเปลี่ยนและค้าขาย เกิดเป็นอาชีพและสร้างอัตลักษณ์ให้กับชุมชนที่มีคุณค่าควรได้รับการเผยแพร่ให้รุ่นลูกรุ่นหลานได้สืบสานต่อไป